قصه کودکانه زیبایی واقعی

روزی روزگاری در یک جنگل سرسبز و زیبا که از درخت های بلند سرو و سپیدار پوشیده شده بود، یک خرگوش کوچولوی پشمالو به سفیدی برف و نرمی پنبه با چشمهای درشت آبی به دنیا اومد . به خاطر اینکه اون خیلی سفید و زیبا بود پدر و مادرش اسمش رو سفیدبرفی گذاشتند.

سفیدبرفی انقدر بامزه و دوست داشتنی بود که همه حیوانات دلشون می خواست با اون بازی کنند. پدر و مادرش همیشه بهش توجه می کردند و هر چیزی که می خواست رو براش فراهم می کردند. اما متاسفانه سفیدبرفی هر چقدر که بزرگتر می شد دوست داشت فقط و فقط حرف خودش انجام بشه و به حرف و خواسته دیگران توجهی نمی کرد.

کم کم سفیدبرفی باید به پیش دبستانی و مدرسه میرفت و با اینکه همه اونو دوست داشتند ولی همه از یک رفتار سفیدبرفی ناراحت بودند و گله می کردند. اینکه وقتی سفیدبرفی عصبانی میشد کنترل خودش رو از دست می داد. مثلا داد میزد یا با حرفهای بد و رفتار آزاردهنده دیگران رو ناراحت میکرد. هر چقدر پدر و مادرش سعی می کردند براش توضیح بدند که این رفتارها مناسب نیست و اجازه نداره که دیگران رو ناراحت کنه ولی فایده ای نداشت.

مدتی گذشت و یک روز سفیدبرفی از پدر و مادرش خبری شنید که حسابی اون رو هیجان زده کرد. پدر با خوشحالی به سفید برفی گفت:” یکشنبه هفته آینده عمه به خونمون میاد و چند روزی مهمون ماست” .

سفیدبرفی از خوشحالی هورایی کشید و پدرش رو بغل کرد. اون عمه اش رو خیلی دوست داشت و عمه هم از همون اول عاشق سفیدبرفی بود. مدت زیادی بود که همدیگه رو ندیده بودند و سفیدبرفی حسابی دلش تنگ شده بود.. عمه هر موقع که به دیدن سفیدبرفی میومد کلی هدیه و شکلات برای سفیدبرفی میاورد و حالا سفیدبرفی دل تو دلش نبود که هر چه زودتر این روزها بگذره و عمه به خونشون بیاد.

پدر سفیدبرفی رو بوسید و گفت: “میدونم که تو خیلی عمه رو دوست داری و مطمینم حواست هست که رفتار خوب و مناسبی داشته باشی” سفیدبرفی خندید و گفت: “بله حتما، خیالت راحت پدر جون”

بالاخره یکشنبه رسید و عمه با کلی هدیه و شکلات و از اون مهمتر کلی عشق و محبت به خونه سفیدبرفی اومد. سفیدبرفی خیلی خوشحال و ذوق زده بود. عصر اون روز قرار بود چند تا از دوستهای سفیدبرفی یعنی موشی و گنجشک و جوجه کوچولو برای بازی به خونشون بیان .

اون روز عصر دوستهاش به خونشون اومدند و وقتی که مشغول بازی بودند گنجشک کوچولو به اشتباه پاک کن سفیدبرفی رو نصف کرد.

سفیدبرفی خیلی عصبانی شد و با خشم و غضب شروع به داد زدن سر گنجشک کوچولو کرد.  پدر و مادرش سعی کردند براش توضیح بدند که این اصلا رفتار مناسبی نیست که سفید برفی با مهمونهاش داره ولی سفیدبرفی که هنوز خیلی ناراحت بود توجهی نکرد.

دوستهای سفیدبرفی که حالا ناراحت شده بودند از اونجا رفتند. سفیدبرفی هم ناراحت گوشه ای نشست و به پاک کن نصف شده اش نگاه کرد. کمی بعد که سفیدبرفی آروم تر شده بود عمه به نزدیکش اومد و گفت:” سفیدبرفی، عزیزم میدونم که به خاطر پاک کنت ناراحت و عصبانی هستی، ولی به نظرت این رفتاری که موقع عصبانیت داشتی قشنگ بود؟ ” سفید برفی جوابی نداد.

بله بچه های عزیزم همه ما ممکنه مثل سفیدبرفی خیلی وقتها از موضوعی ناراحت یا عصبانی بشیم. اینکه گاهی اوقات عصبانی بشیم اشکالی نداره و عصبانیت هم یک احساسه مثل بقیه احساساتمون، مثل خوشحالی مثل ترس که طبیعی هم هست ولی حالا به نظرتون ایا موقع عصبانیت آسیب زدن به دیگران، پرت کردن وسایل یا داد زدن کار درستیه ؟ معلومه که نه! اینکه چطوری بتونیم خودمون رو آروم کنیم و عصبانیتمون رو کنترل کنیم خیلی مهمه، که بعد از اینکه آروم شدیم از کارهایی که کردیم پشیمون نباشیم.

مثلا میتونید یه لیوان اب بخورید و با مامان و بابا درباره موضوعی که ناراحت و عصبانیتون کرده حرف بزنید. یا اینکه چند تا نفس عمیق بکشید یعنی هوا رو از بینی تون نفس بکشید یک کم نگه دارید و بعد از دهنتون بدید بیرون درست مثل یه بادکنک که پر و خالی میشه، جالبه نه ؟ یک کار خوب دیگه برای اینکه آروم بشید اینه که چشمهاتون رو ببندید و تا 10 بشمرید مطمینم بعدش دیگه از داد زدن پشیمون می شید.. حتی خمیر بازی یا خط خطی کردن توی یک کاغذ هم می تونه آرومتون کنه …بله بچه ها جونم با این کارها می تونیم موقع عصبانی شدن به جای داد زدن و آسیب زدن به دیگران خودمون رو آروم کنیم.

خوب بریم سراغ قصه سفیدبرفی ! عمه دو تا جعبه رو به طرف سفید برفی گرفت و گفت: “حالا یکیش رو انتخاب کن”.

داخل هر دوجعبه شکلات بود ولی یکی از بسته ها با کاغذ رنگی زیبایی بسته بندی شده بود و اون یکی یک جعبه ساده معمولی بود . سفیدبرفی بلافاصله جعبه ای که با کاغذ رنگی تزیین شده بود رو گرفت و از شکلات داخلش خورد. وای اون واقعا بدمزه بود و سفیدبرفی بلافاصله اون رو پس داد.

بعد جعبه ساده رو گرفت و تکه ای از شکلات داخلش رو خورد. به به واقعا عالی و خوشمزه بود. سفیدبرفی اون جعبه رو گرفت و قرار شد که اونو  به مدرسه ببره و با دوستهاش تقسیم کنه تا شکلات ها روبا هم بخورن.

وقتی سفیدبرفی از مدرسه به خونه برگشت، عمه از سفیدبرفی پرسید: “سفید برفی بگو ببینم کدوم جعبه شکلات رو دوست داشتی؟”  سفیدبرفی سریع گفت :” جعبه ساده رو، چون مزه بهتری می داد”  عمه پرسید: ” فکر می کنی بقیه دوستهات هم همین نظر رو داشتند؟” سفیدبرفی با اطمینان گفت: ” بله، اون چیزی که مهم بود مزه شکلات بود نه ظاهر زیباش ”

عمه لبخندی زد و گفت:” میدونی چرا مجبورت کردم که بین دو تا جعبه انتخاب کنی؟ ” سفیدبرفی سرش رو به علامت نه تکون داد.

عمه با مهربونی گفت: ” میدونی سفیدبرفی ، ممکنه که ظاهر ما زیبا باشه و دیگران ما رو به خاطر ظاهر زیبامون تحسین کنند ، اما وقتی با دیگران مهربون و خوش رفتار نباشیم، هیچ کس نمیخواد با ما دوست باشه. درست مثل جعبه اول که ظاهر زیبایی داشت ولی مزه خوبی نداشت و هیچ کس حاضر نبود از شکلات هاش بخوره. پس زیبایی واقعی به درون ما و رفتارهای ما مربوطه نه قیافه و ظاهر ما !”

سفیدبرفی به فکر فرو رفت. اون حرفهای عمه رو می فهمید و به خاطر رفتار نامناسبش و حرفهای زشتی که موقع عصبانیت به دوستهاش زده بود احساس ناراحتی و پشیمونی می کرد.

اون تصمیم گرفت پیش گنجشک کوچولو بره و به خاطر رفتار نامناسبش ازش عذر خواهی کنه. بعد هم به پدر و  مادرش و عمه قول داد که دیگه موقع عصبانیت خودش رو کنترل کنه و کاری نکنه که بعدا پشیمون و ناراحت بشه .